Zorka Projekt i jej Mocarze - wystawa fotografii

W Krakowie wciąż trwa trzecia edycja Miesiąca Fotografii, zwyczajowo przypadająca na przełom października i listopada. Temu swoistemu festiwalowi towarzyszy szereg wystaw, nie tylko w galeriach, ale również w pubach, kawiarniach i klubach. 
W Galerii Anny Iglińskiej swoje prace prezentuje obecnie grupa Zorka Projekt, czyli Monika Bereżecka i Monika Redzisz. 
Zorka Projekt nie brzmi już anonimowo, jak jeszcze parę lat temu. Istniejąc formalnie jako grupa od 2000 r., mają już na koncie liczne wystawy. Zajmują się fotografią prasową i artystyczną. Swoje zdjęcia publikowały w wysokonakładowych magazynach.
Pierwszym zadaniem, którego się podjęły już jako grupa był reportaż z budowy Mostu Świętokrzyskiego, a ściślej rzecz ujmując ludzi, którzy most budowali. Najbardziej bowiem interesuje je reportaż społeczny. Człowiek i jego osadzenie w rzeczywistości jest więc ulubionym motywem artystek. Są to portrety warszawskich tramwajarek i rzemieślniczek, drag queenów, kulturystek, uchodźców i pensjonariuszek domu poprawczego, budowniczych warszawskich mostów, zakonnic, sobowtórów, ludzi kultury. Przy tym trzeba dodać, że pozujący modele są w pełni świadomi swojej roli. Patrzą prosto w obiektyw, są poważni bądź uśmiechnięci, czasem prezentują swoje ciała. 
Podczas ubiegłorocznej edycji Miesiąca Fotografii Zorka Projekt pokazała znany dziś cykl zdjęć pt. „Laski”, który był odpowiedzią na stereotypowe przedstawienie kobiety w fotografii. Tytułowe „laski” nie stanowią obecnego kanonu urody, nie zawsze są też młode, ich ciało nie zawsze jest idealne. Są za to prawdziwe, a przez to, czy dzięki temu – piękne.

W tym roku oglądać możemy cykl o nazwie „Mocarze”. To seria zdjęć kulturystów i kulturystek. Autorki nie zamierzały fotografować anonimowych, bezosobowych kształtów. Przedstawiły realne postacie w ich domach, z rodzinami. W otoczeniu kuchennego wnętrza prężą swoje muskuły, noszą na rękach matkę, bądź dziecko, towarzyszą im bliscy, czasem domowe zwierzęta. Niby podglądani w domowym zaciszu, są tego jednak świadomi, pozując do obiektywy aparatu.

Oglądając fotografie można było odnieść wrażenie, że duszą się w niewielkiej przestrzeni galerii. Odbitki są duże i może faktycznie lepiej prezentowały by się w większym wnętrzu, bądź w mniejszej ilości. Z drugiej jednak strony – tytułowi „Mocarze” faktycznie rozpierają ściany.