Gamid Ibadullayev - Absorpcja świata

Nieuchwytne, ulotne zjawiska, ledwie słyszalne dźwięki natury, wobec agresywnej, intensywnie rozbudowanej wizyjności, krzykliwej ikonosfery współczesności, stają się odgłosami świata. Cichym szmerem, szumem. Twórczość Gamida Ibadullayeva wyraża głęboką kontemplację świata przyrody, w obrębie którego dostrzega i rejestruje nieustannie zachodzące przemiany, procesy. Jego kompozycje malarskie zawierają w sobie panteistyczną refleksję nad elementami przyrody, odkrywają wyzwalającą się ekspresję świata. Tę ideę artysta przenosi na wielkoformatowe płótna, które przybierają formułę dzieła otwartego na modyfikacje, nieukończonego 
i nieograniczonego. Wnikliwa obserwacja zachodzących procesów w naturze, wywołanych siłą żywiołów, grą świateł i barw, pobudza wrażliwość, emocje i wyobraźnię artysty. Ibadullayeva twórczo inspirują zjawiska natury nieprzewidywalne, niepowtarzalne, nietrwałe, zagarniające i kształtujące przestrzeń, jak opady atmosferyczne, ulewne deszcze, śnieżyce czy rozbłyski piorunów. Te niezwykłe zjawiska, fenomeny natury powodują zmianę obrazu świata, który pod względem wizualnym ulega dynamicznym przeobrażeniom, pierwotna percepcja ulega zakłóceniu, a wyrazistość zostaje doprowadzona do zaniku podobieństwa z rzeczywistością, do granic rozpoznawalności. W trakcie zamieci śnieżnej, intensywnie padające, zagęszczone kryształki śniegu odrealniają przestrzeń, zaburzają widoczność brył, kształtów, kolorów. Artysta próbuje imitować te cechy fizyczne naturalnych procesów poprzez transpozycję efektów wizualnych na powierzchnię płótna. Zafascynowany zjawiskowością świata nie kieruje się przemyślaną koncepcją obrazu. To intuicja i rozważania nad stroną rozwiązania formalnego kompozycji prowadzą artystę, który dąży do wydobycia najważniejszej istoty, esencji malarskiego, emocjonalnego przeżycia. Proces pracy twórczej, kreację obrazu utożsamia z procesami występującymi w naturze. Wybrane fragmenty świata przyrody przenosi na płaszczyznę płótna, na którą nakłada warstwy koloru, błękitów, fioletów czy czerwieni. Następnie, tak jak obraz rzeczywistości ulega zniekształceniu pod wpływem zjawisk atmosferycznych, zawiei śnieżnej, gdy gęsto, intensywnie padające płatki śniegu zaczynają ograniczać widoczność, tak artysta wprowadza zmiany w obrazie malarskim. Tkanka kolorystyczna ulega stopniowej metamorfozie, artysta „rozbija” pierwotny widok, oczyszcza ze zbędnej warstwy wizualnej. Eksperymentuje formalnie. Rozciera, rozmywa materię malarską doprowadzając ją do delikatnie przenikających się tonów koloru. Niekiedy wnika coraz głębiej w strukturę malarską, stosuje mocne uderzenia pędzla, nakłada obok siebie drobne, nieregularne plamy koloru. Tak uzyskana synteza plastycznej formy wypełniona jest wyciszoną gamą barwną, zawężoną do bieli, czerni i szarości w różnej skali natężenia. Niekiedy dyskretnie ujawnia się zaznaczony linią oranż, jako dominanta, kolor przełamujący szarość. Zjawiska występujące w przyrodzie są często zintegrowane z dźwiękiem, odgłosami. Muzyka stanowi kolejny obszar, z którego Ibaduallayev czerpie inspiracje, pierwotną siłę, energię do odkrywania i poznawania świata. Eksperymenty z dźwiękami doprowadziły artystę do zainteresowania się zjawiskiem białego szumu, rodzaju szumu akustycznego zawierającego wszystkie, od najniższych do najwyższych, częstotliwości, którego szczególną właściwością jest zdolność maskowania, zagłuszania hałasu. Tak powstały abstrakcyjne formy malarskie, kompozycje wyciszone, które 
w teoretycznym założeniu artysty tworzą relację pomiędzy dźwiękiem i obrazem.
Tak w malarstwie Gamida Ibadullayeva powstaje biały szum.



Powrót