Malarstwo Bartka Waglewskiego (Fish) - POLEPIONY

Wernisaż wystawy odbył się 7. lutego 2003r. o godzinie 16.00. Ekspozycja rozmieszczona jest na planie litery L, do czego niejako zmusza układ przestrzenny galerii, ale i można skłaniać się do uznania tego za swoisty koncept przestrzeni. Obrazom Bartka Waglewskiego towarzyszą fotografie Andrzeja Georgiewa, Roberta Jaworskiego i Piotra Sieczkowskiego przedstawiające artystę w trakcie pracy w studio nagrań.



Bartek Waglewski, kojarzony przez szerszego odbiorcę jako hip-hopowy muzyk o pseudonimie „Fisz”, kilka lat swojego życia spędził studiując malarstwo na Europejskiej Akademii Sztuki w Warszawie. W jego twórczości, jak podpowiada nam Magdalena Latawiec w tekście katalogu wystawy, pobrzmiewają echa współczesnych abstrakcjonistów Jean-Michel Basquiat’a czy Keith Haring’a, ale złagodzone wpływami Mirō. W kolorach dominują jasne odcienie beży i brązów z często agresywnymi prześwitami ostrych barw. Czasem niemalże abstrakcyjnie użyte jaskrawe kolory korespondują z ekspresyjną, dynamiczną kreską zdradzając wewnętrzną, niespokojną fakturę rzeczywistości artysty.




W większości prezentowanych dzieł przeważają szerokie, „niedbałe” pociągnięcia pędzlem, prostolinijna interpretacja przestrzeni, płaskie plamy koloru oraz pozornie proste elementy symbolicznej codzienności, które nieodparcie nasuwają skojarzenia z dziełami Roberta Delaunaya. Jednocześnie, elementy te, odwołujące się do graficznych fascynacji Braque’a i De Chirico czy plemiennej sztuki afrykańskiej, silnie korespondują z dokonaniami Paul’a Klee.
Leitmotiv twórczości Bartka Waglewskiego, to, jak mogłoby się zdawać, przedstawienia samolotu w różnych konfiguracjach znaczeniowo-przestrzennych w stosunku do całości dzieła. Widać tu wyraźne nawiązanie do dziecięcej twórczości. I tak, jak w przypadku niektórych dzieł Paul’a Klee, gdzie artysta ów starał się pokazać świat z punktu widzenia dziecka, tak obrazy Fisza odwołują się raczej do wspomnień dzieciństwa, do „dziecinnej prostoty i otwartości myślenia”, jak czytamy w katalogu wystawy.


Powołując się ponownie na słowa Magdaleny Latawiec, warto wspomnieć, iż aktualnie Bartek Waglewski swoje aspiracje artystyczne kieruje bardziej w stronę konceptualizmu niż „materialnej konkretyzacji dzieła”. I mimo zapewnień, jakoby malarstwo Fisza trzymało się z dala „od agresywnych i głośnych prac współczesnych mu młodych twórców”, to jednak nie udało się Bartkowi Waglewskiemu uciec od wszędobylskiej maniery młodego pokolenia artystów, o której pisał Adam Zagajewski, polegającej na manifestowaniu swojej frustracji otaczającą rzeczywistością, w niemal każdym akcie twórczym. Ale może to właśnie ta „kreatywna frustracja” nadaje smaczek i swoisty charakter współczesnej, młodej sztuce.