Mikołaj Kalina - Samotność
Wernisaż: 2008-06-18 19:00:00
Na prezentowanej w Galerii Obok ZPAF wystawie mogą Państwo obejrzeć projekt Mikołaja Kaliny, który za pomocą fotograficznego tworzywa stara się opowiedzieć, czym jest zjawisko samotności, jak ono wygląda, gdy ktoś z zewnątrz ma okazję podejrzeć drugą osobę, niczym przez przysłowiową „dziurkę od klucza”.
Samotność, dla jednych świadomy wybór, dla innych choroba wynikająca z niemożności nawiązania normalnych relacji z drugim człowiekiem, stan psychofizyczny wiążący się z poczuciem braku spełnienia przy drugiej osobie. To tylko najprostsze synonimy opisujące to zjawisko, które mimo rosnącej liczby ludzi zwłaszcza w miejskich aglomeracjach, staje się coraz powszechniejszym, staje się prawdziwą plagą XXI wieku. Mimo, że nas dotyczy uważamy ją za coś wstydliwego i rzadko przyznajemy się otwarcie do jej doświadczania.
Na prezentowanej w Galerii Obok ZPAF wystawie mogą Państwo obejrzeć projekt Mikołaja Kaliny, który za pomocą fotograficznego tworzywa stara się opowiedzieć, czym jest zjawisko samotności, jak ono wygląda, gdy ktoś z zewnątrz ma okazję podejrzeć drugą osobę, niczym przez przysłowiową „dziurkę od klucza”.
Autor dość otwarcie w swoim projekcie przyznaje się do inspiracji filmem. Nie są to jednak typowe cytaty, raczej wariacje na temat klatek filmowych, które autora w jakiś sposób poruszyły. Mikołaj zapytany o genezę pomysłu, odpowiada - " moją pasją oprócz fotografii jest kino. Kocham oglądać filmy, które naprawdę przekazują jakieś emocje. Dlatego podczas szukania własnej techniki fotograficznej wpadłem na pomysł aby połączyć dziedziny. Od około roku oglądając filmy zatrzymuję je na wybranej przeze mnie klatce. Biorę w rękę aparat nastawiam na długi czas naświetlania, a następnie kadrując klatkę z filmu poruszam aparatem rysując zupełnie odrębny obraz.”
„Pierwszym moim projektem realizowanym w tej technice jest właśnie temat samotności. Samotność to tak naprawdę niezauważalna choroba coraz bardziej się rozprzestrzeniająca w dobie multimedialnej cywilizacji, gdzie człowiek nie musi wychodzić z domu żeby porozumieć się z całym światem - tak giną wzajemne więzi. W dzisiejszym świecie liczy się pieniądz, ludzie coraz więcej pracują
i zatracają się w tej ciągłej gonitwie. Wracają do domu i okazuje się, że nikt na nich nie czeka. Ten problem dotknął lub dotyka wielu spośród nas. Dlatego ważnym jest zwracanie uwagi innych na problem samotności, by jak najwięcej osób uświadomiło sobie mechanizm jej powstawania nim będzie zbyt późno."
Mikołaj Kalina
Samotność
Myśli wiszące pod szarym sufitem
Sfałszowane samopoczucie
Skazany na siebie składam sęki
Skrobie sekunda, druga, trzecia
Szorstkie spojrzenie
Kolory czernieją
Zostaje pustka
Jej smak tak samotny
Emocje pełne goryczy
Próbuję je strawić
Lecz pozostaje skrywany szloch
Łzy spoufalają się studząc skórę
Sztandarem samotności oszpecony
Skomponuję sonatę o skrajnej skrytości
Powrót
Samotność, dla jednych świadomy wybór, dla innych choroba wynikająca z niemożności nawiązania normalnych relacji z drugim człowiekiem, stan psychofizyczny wiążący się z poczuciem braku spełnienia przy drugiej osobie. To tylko najprostsze synonimy opisujące to zjawisko, które mimo rosnącej liczby ludzi zwłaszcza w miejskich aglomeracjach, staje się coraz powszechniejszym, staje się prawdziwą plagą XXI wieku. Mimo, że nas dotyczy uważamy ją za coś wstydliwego i rzadko przyznajemy się otwarcie do jej doświadczania.
Na prezentowanej w Galerii Obok ZPAF wystawie mogą Państwo obejrzeć projekt Mikołaja Kaliny, który za pomocą fotograficznego tworzywa stara się opowiedzieć, czym jest zjawisko samotności, jak ono wygląda, gdy ktoś z zewnątrz ma okazję podejrzeć drugą osobę, niczym przez przysłowiową „dziurkę od klucza”.
Autor dość otwarcie w swoim projekcie przyznaje się do inspiracji filmem. Nie są to jednak typowe cytaty, raczej wariacje na temat klatek filmowych, które autora w jakiś sposób poruszyły. Mikołaj zapytany o genezę pomysłu, odpowiada - " moją pasją oprócz fotografii jest kino. Kocham oglądać filmy, które naprawdę przekazują jakieś emocje. Dlatego podczas szukania własnej techniki fotograficznej wpadłem na pomysł aby połączyć dziedziny. Od około roku oglądając filmy zatrzymuję je na wybranej przeze mnie klatce. Biorę w rękę aparat nastawiam na długi czas naświetlania, a następnie kadrując klatkę z filmu poruszam aparatem rysując zupełnie odrębny obraz.”
„Pierwszym moim projektem realizowanym w tej technice jest właśnie temat samotności. Samotność to tak naprawdę niezauważalna choroba coraz bardziej się rozprzestrzeniająca w dobie multimedialnej cywilizacji, gdzie człowiek nie musi wychodzić z domu żeby porozumieć się z całym światem - tak giną wzajemne więzi. W dzisiejszym świecie liczy się pieniądz, ludzie coraz więcej pracują
i zatracają się w tej ciągłej gonitwie. Wracają do domu i okazuje się, że nikt na nich nie czeka. Ten problem dotknął lub dotyka wielu spośród nas. Dlatego ważnym jest zwracanie uwagi innych na problem samotności, by jak najwięcej osób uświadomiło sobie mechanizm jej powstawania nim będzie zbyt późno."
Mikołaj Kalina
Samotność
Myśli wiszące pod szarym sufitem
Sfałszowane samopoczucie
Skazany na siebie składam sęki
Skrobie sekunda, druga, trzecia
Szorstkie spojrzenie
Kolory czernieją
Zostaje pustka
Jej smak tak samotny
Emocje pełne goryczy
Próbuję je strawić
Lecz pozostaje skrywany szloch
Łzy spoufalają się studząc skórę
Sztandarem samotności oszpecony
Skomponuję sonatę o skrajnej skrytości
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
