Krzysztof Pająk - dwudziestolecie pracy artystycznej

Dnia 8 września 2004 Galeria Lufcik zainaugurowała uroczystym wernisażem wystawę malarstwa Krzysztofa Pająka. Aktualna wystawa zaznacza dwudziestolecie pracy artystycznej tego malarza. Choć prezentowane są najnowsze prace m.in. z cykli „Miasta”, „Sceny rodzajowe”, „Twarze i maski”, „Motyle”, to takie jubileuszowe wystawy zawsze skłaniają do pewnych podsumowań i uogólnień.










 
Krzysztof Pająk jest niewątpliwie postacią wyjątkową w panteonie warszawskich artystów. Najbardziej wyjątkowe jest chyba to, że jego obrazy są... konstruktywne, w odróżnieniu od naszej współczesności, której chorobą jest dekonstrukcja. Co skonstruował Krzysztof Pająk? Własny homogeniczny styl niemożliwy do pomylenia z kimkolwiek innym, a jednocześnie niewyczerpanie pojemny. Jego obrazy są przede wszystkim strukturą mozaikowych elementów, z charakterystycznymi drobinami świata przedstawionego i specyficzną labiryntową głębią. Większość płócien jest wielowarstwowa – tzn. całość przekazu wynika z interakcji między warstwą zagęszczonych znaków a naniesionymi na nią cieniami, kształtami czy figurami, ale również farba nakładana jest wielokrotnie. Szukając porównań formalnych można by wskazać Jacksona Pollocka – twórcę action painting. Powierzchnia jego obrazów jest zbudowana z przenikających się warstw stopniowo nakładanej farby. Znamienna jest także architektoniczna precyzja, perfekcja obrazów Pająka, niezachwiana logika ich konstrukcji. 
 
Szczelnie wypełnione znakami płótna są jednak doskonale obiektywne. Mimo intensywnej ekspresywności barw nie są emocjonalne. Stanowią raczej studium świata, w którym przenikają się czasy: teraźniejszy i historyczny, a także kultury i cywilizacje: pierwotne, tradycyjne i współczesne. Obrazy, niczym mandale wywołują stan obiektywnej koncentracji.

Stłoczone struktury obrazów Pająka są niczym preparat widziany pod mikroskopem, fragment tkanki wielokrotnie powiększony, niczym żywe komórki wypełnione organellami, które stanowią zaledwie mikroskopijny fragment dużo większej całości – kosmosu.
 Dla samego artysty ważny jest aspekt dążenia do prawdy poprzez wykorzystywanie starożytnych symboli. Archaiczność była jeszcze nieskażona, znaczenie pierwotne było czyste, niezafałszowane, bezpośrednie. „Sztuka jest dla mnie porządkowaniem chaosu otaczającego nas świata” - mówi artysta - „Pod tym, co uważa się za powierzchowną dekoracyjność, chciałbym ujawnić drugie dno - szlachetną prostotę i harmonię. Decorum pojmuję jako stosowność - tak jak pojęcie to rozumiane było niegdyś.”



Jako równie nieskażony, a przez to inspirujący świat artysta postrzega np. ekosystem głębin morskich, gdzie organizmy funkcjonują w zupełnie innych warunkach. Stąd wiele obrazów i innych obiektów – monolitów pokrytych zmultiplikowanymi dekoracyjnymi formami – należy oglądać w świetle ultrafioletowym (bo takie widmo świetlne istnieje na dnie morza), gdyż dopiero wtedy ujawniają się świecące znaki naniesione farbą ultrafioletową tworząc dodatkowe przestrzenie. Właśnie te elementy stanowią o specyfice wystawy, na której przechodzi się pomiędzy światłem a ciemnością rozproszoną ultrafioletem. 
Siłą Krzysztofa Pająka, obok malarskiej perfekcji, jest jego osobowość.



  

      
 Wybrane prace:
 

 
   
 Nota biograficzna:

        
Krzysztof Pająk urodził się w 1956 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego ASP w Warszawie w latach 1979-1984. Dyplom uzyskał z wyróżnieniem w pracowni projektowania graficznego prof. R. Duszka oraz ukończył malarstwo w pracowniach prof. J. Dziędziory i prof. J. Sempolińskiego.
W swojej pracy artystycznej zajmuje się malarstwem, projektowaniem i fotografia. Był współtwórcą projektu komunikacji wizualnej dla szpitala CZMP w Łodzi.

Artysta uczestniczył w wielu wystawach indywidualnych - Warszawa, Kolonia, Munchengladbach. Wystawy zbiorowe miały miejsce m.in. w: 1987 Bazylea, 1988 Warszawa - Arsenał 88, 1989 Moskwa, 1991 Munchengladbach, 1992 Roermond (Holandia), 1999 Paryż. W roku 2000 wiele wystaw i konkursów w Warszawie, wśród nich: finał konkursu "Warszawa wraca na płótna mistrzów", finał konkursu "Obraz roku 2000" Fundacji polsko-japońskiej im. Miyauchi w Starej Kordegardzie. Artysta brał również udział w licznych aukcjach charytatywnych, m. in.: EXIT, Artyści dla Hospicjum 2001.

    
Wystawa czynna do 26 września 2004          
  
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl