Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej 2005

Inauguracja Festiwalu i wystawa pokonkursowa: Aleksandra Bujnowska, Katarzyna Derkacz-Gajewska, Stasys Eidrigevicius, Krzysztof Gierałtowski, Bartosz Krasicki, Rafał Kucharczuk, Krzysztof Pająk, Anna Przygodzka, Monika Rozowska, Włodzimierz Szymański, Aleksandra Wrońska.


3 marca w Galerii Lufcik odbyła się oficjalna inauguracja Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej. Jest to pierwsze tego rodzaju przedsięwzięcie, które zostało zrealizowane z inicjatywy Magdaleny Durdy i Mariusza Dąbrowskiego, dzięki dużej pomocy i zaangażowaniu firmy Nikon. Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej ogarnia całą artystyczną mapę Warszawy prowadząc widza przez cały miesiąc po bardzo wielu galeriach, centrach i kawiarniach artystycznych stolicy. Po raz pierwszy wydarzenie w dziedzinie sztuk wizualnych jest tak wszechobecne – biorą w nim udział zarówno miejsca często odwiedzane, z ugruntowaną renomą, jak i te zazwyczaj trudno dostępne ze względu na swój niszowy charakter. 
Festiwal nie tylko prezentuje ogromną liczbę fotografii współczesnej, tej tworzonej przez młodych artystów, jak i „starych wyjadaczy”, ale spełnia inną, znacznie ważniejszą funkcję – jest forum dyskusyjnym, na którym próbuje się ustalić status fotografii. Cenną publikacją zawierającą kilka głosów w tej debacie jest pięknie wydany katalog towarzyszący wystawie. Obok dużej ilości reprezentatywnych zdjęć, zawiera teksty Grzegorza Dziamskiego, Izabeli Jaroszewskiej, Mariana Schmidta, Pawła Łubowskiego i Agnieszki Gniotek. Autorzy rozpatrują miejsce i znaczenie fotografii w sztuce i rzeczywistości w kontekście zarówno historycznym, jak i postmodernizmu. Jest to ciekawa polemika ukazująca różnorodne sposoby rozumienia i tworzenia fotografii. Wciąż żywy jest spór między postrzeganiem fotografii jako sztuki lub tylko jako dziedziny użytkowej. Festiwal w pewien sposób rozbija autorytarny dyktat każący nam fotografię w ogóle klasyfikować, pozwalając na spontaniczne obcowanie z nią.
Wystawa w Galerii Lufcik prezentuje prace wybrane przez Jury w składzie: prof. Józef Robakowski, Paweł Łubowski (red. nacz. Arteon), Ewa Miazek (prezes OW ZPAP), prof. Rosław Szaybo, prof. Stanisław Wieczorek i Zbigniew Włodarski (z-ca red. nacz. FOTO).
Grand Prix zdobyła Katarzyna Derkacz-Gajewska, trzy równorzędne nagrody otrzymali: Krzysztof Gierałtowski, Krzysztof Pająk i Anna Przygodzka. 
Prezentowane zdjęcia eksponują walory estetyczne fotografii, w której ograniczony jest przekaz dosłowny, łatwo dający się zwerbalizować, czy przyporządkować do świata zewnętrznego. To właśnie fotografia artystyczna – ta odnosząca się do wewnętrznego świata artysty, a nie do tego widzianego przez reporterów. Różnorodność prac – barwnych, kolorowanych i czarno-białych – uświadamia przede wszystkim, że każdy zajmujący się fotografią obcuje z tą samą materią i ma do opracowania te same zagadnienia: kompozycję, rytm, światło, kolor, format, na końcu dopiero treść, ewentualną możliwość interpretacyjną. 
Niewątpliwie dzieło fotografii zawsze odsyła do rzeczywistości i to właśnie jest fascynujące – w jaki sposób to, co widać zaistniało w naszym świecie, gdzie, kiedy, dlaczego, ile osób to dostrzegło...
Prezentowane fotografie należą przede wszystkim do gatunku fotografii „prywatnej” tej kierowanej intuicją, która jest wyrazem osobistego spojrzenia, będącej zapisem osobistych urzeczeń i przeżyć. 
Efemeryczność jest jakością odróżniającą fotografię od innych sztuk. Czy, kiedy wielu ludzi ma zamknięte oczy, nie jest sztuką to, że ktoś jednak widział, był świadkiem takiego układu wszechświata, który trwał ułamki sekund, by za moment przemienić się w coś zupełnie innego, jednak jemu udało się to uchwycić, by dać Tobie. 
Co dają nam poszczególni artyści warto zobaczyć samemu.